تراوشات یک ذهن بیمار

به قلم دست نخواهم زد اگر

ذره ای دور شوی

یا فراموش کنی قلب مرا

صبر بکن

جملاتم همه درگیر نگاهت

تو نگاهی بنما

روسری وا کن و لبخند بزن

ببر از من دل و هوش و

هرچه بود و هرچه هست

من برای رقص نیلوفر شب

پشت آن چشم سیاه

من برای پیچ های تند و تیز

لای موهای ظریفت

شعر باید بشوم

شعر باید بشوم

شعر باید بشوم...

#هونام